basis loon

Ik heb een ongewoon werk ritme. Met werken bedoel ik dan werken voor een loon. Soms werk ik een maand aan een stuk, soms een week, soms enkele de voormiddag en soms werk ik een maand lang niet. Ik doe verschillende interim jobs en werk gestaag als webdesigner en developer. Het soort werk dat ik doe en het werk ritme is gevarieerd.

In sommige periodes geniet ik van een werkloosheidsuitkering. Geld dat naar me toekomt via de overheid. Dit is geld dat gegenereerd is door de arbeid van mijn medemens. Geld vloeit naar me toe via de overheid door de energie die mijn medemens heeft gepresteerd.

Ik heb zelf ook moeten werken om deze geld stroom naar me toe te laten komen. Dit buiten beschouwing, dan is het geld dat via de overheid naar me toekomt moeiteloos. Ik heb daar "niks" moeten voor doen. Net zoals vlees kopen in de winkel, reeds gepelde nootjes verorberen of een werkloosheidsuitkering krijgen. Het is moeilijker om in zo een situaties verbinding te maken met het volledige process dat het vlees, de nootjes of het geld in jouw handen legt. Indien je zelf de moeite moet doen om elk nootje te pellen dan eet je er waarschijnlijk minder van. Indien je zelf een dier zal doden, slachten en verwerken, dan eet je misschien zelfs geen vlees meer. Indien je het process zelf ervaart dan kom je jezelf tegen, je bent het beu om nog een nootje te pellen, of je kan helemaal geen dier doden. Deze feedback in dit process, is een basis intelligentie die zorgt voor een systematische balans in het grotere geheel. Indien je dit process niet ervaart dan krijg je ook deze feedback niet. Op deze manier is het moeilijker een gebalanceerd gedrag te stellen.

Het kan makkelijk zijn om aan te nemen dat het mijn "recht" is om dit geld te ontvangen, en dat ik met deze aanname kan doen met het geld wat ik wil. Maar als ik bewust zou zijn van het hele process dat het geld tot mij brengt, dan zou ik er met een andere kwaliteit over denken.
Een boer die instaat voor eigen graan en brood, gooit minder snel (of niet) oud brood weg. Hij weet wat het kost aan energie, zijn energie, om brood op de plank te brengen. Als ik geld via de boer en de overheid verkrijg, dan is het makkelijker om brood te kopen en het op de composthoop te gooien indien het oud is.

Wat doe ik met dit geld? Eer ik het geen wat mij gegeven is? Eer ik het geen waar anderen voor hebben gewerkt? Koop ik voeding die mijn lichaam vervuilt, koop ik dingen die de wereld eigenlijk niet meer kan dragen? Wat doe ik met de energie van mijn medemens? Energie waar ik schijnbaar geen verantwoording hoef voor af te leggen. Hamster ik? Pot ik het op op mijn spaarrekening? "Voor later" Hoe groot moet mijn financiële vetlaag zijn om gezond in het leven te kunnen staan? Wat als de mensen die gewerkt hebben voor dit geld aanwezig zijn, zou mijn gedrag dan veranderen? Bvb mensen die hun kinderen amper zien om dat ze werken van negen tot vijf, mensen die het financieel moeilijk hebben en waar hun leven hoofdzakelijk bestaat uit hard werken.

Ik krijg dit geld in handen als gevolg van het werk geleverd door mijn medemens. Is dit dan echt wel "mijn" geld? Is het dan niet het geld van die medemens? Aangezien zo velen een fractie bijdragen weet ik niet welke medemensen mij steunen. Zij weten ook niet waar hun gegeven geld naar toe gaat.

Ik krijg geen lening van mijn medemens, ze vragen er niks voor terug. Het is gegeven geld en niemand weet van wie het precies komt en wie het precies gebruikt. Dit past meer rond het concept van vertrouwen. Wat doe ik met die energie die mij is gegeven? Het lijkt wel een stem van het volledige collectief werkende mensen. Het lijkt wel dat alle werkende mensen mij toevertrouwen om met een deel van hun arbeid iets te doen.

Ik kan er bomen mee planten, de plek waar ik nu woon terug in natuurlijke diversiteit brengen, ik kan me focussen om iets nieuws te creëren, iets waar ik denk dat de wereld dorst naar heeft. Hetgeen wat ik help in de wereld te zetten, zo prematuur en infantiel, kan dan minder belast worden met de taak geld te genereren. Mijn sporadisch basis loon ondersteunt mij om iets in de wereld te zetten, iets anders, iets moeizaam, iets ongekend, iets moois, iets functioneel. Mede dankzij de steun van mijn werkende medemens.